|
De Amerikaanse D 9 AT was een vroege richtinggevoelige microfoon, uit 1938. Het had twee dynamische elementen: een drukgevoelig (omni) en een richtinggevoelig (nier). Hierdoor ontstond een meer richting gevoelige microfoon met sterkere output die een beter signaal leverde dan de, toen gebruikelijke, rondom gevoelige dynamische- en de bandmicrofoons, met hun tweezijdig opnamepatroon.
Hij was ook schokbestendig, ongevoelig voor weersomstandigheden en zeer nuttig in studio-uitzendingen, door zijn brede dynamische bereik. Ook voor geluidsversterking werd hij veel gebruikt, omdat hiermee geluid veel harder kon worden versterkt voordat feedback optrad.
American adverteerde dat de D 9 A (T) microfoon 30% meer vermogen (volume) had dan andere merken.
Het Art Deco ontwerp leek op de grote, stijlvolle wolkenkrabbers van de jaren dertig die de skyline domineerden van New York en andere grote Amerikaanse steden.
Het uiterlijk van de American microfoons was vaak zijn tijd ver vooruit, vergeleken met de concurrentie.
Hoewel American één van de eerste vijf bedrijven in de Verenigde Staten was dat microfoons produceerde, in de jaren twintig, waren de meeste van hun producten later gebaseerd op Western Electric ontwerpen. Beide bedrijven kwamen voort uit de Amerikaanse Telegraph and Telephone Company, waar in het Bell Laboratorium onderzoek naar microfoons werd gedaan en men ook experimentele modellen ontwikkelde.
Soms is de geschiedenis ironisch: in 1939 presenteerde Shure de 55 Unidyne, de eerste richtinggevoelige microfoon met maar één element. Hiermee had Shure een model dat ook goedkoper te produceren was en het werd in grote aantallen verkocht. Hun nieuwste model, de KSM8, is uitgerust met twee elementen, dus na meer dan 75 jaar ziet ook dat bedrijf wel wat in deze techniek.
Dit is een van de microfoons die te vinden zijn in mijn boek Witnesses of Words, dat onlangs is uitgebracht. Meer informatie daarover is te vinden op: www.witnessesofwords.com
|
|
English
NL
